بسیاری از شما زمانی به این موضوع فکر می کنید که زندگی باید چیزی بیشتر از این روزمرگی باشد، به لحظه و موقعیتی مهم و محوری می رسید. آدم وسوسه می شود این فکر را نادیده بگیرد و به زندگی اش ادامه دهد؛ چون دلایل زیادی برای شیوۀ زندگی وجود دارد. اما اگر جسارت به خرج دهید و لحظه ای به طور کامل دست نگه دارید و فکر کنید، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

اگر نگاهی به اطرافتان بیندازید و تصمیم بگیرید مسیری تازه را امتحان کنید چه؟ دبی تراویس (Debbie Travis) در یکی از این موقعیت ها قرار گرفته و در کتاب فصل بعدی زندگی ات را طراحی کن (Design Your Next Chapter: How to Realize Your Dreams and Reinvent Your Life) به همین موضوع پرداخته و تجربیاتش را در اختیار شما قرار داده است.

قابل توجه هنرجویان هنرستان رشته کامپیوتر و هنرجویان هنرستان رشته حسابداری با معرفی کتاب (فصل بعدی زندگی ات را طراحی کن) با شما هستیم.

زمانی که راهی تازه را آغاز می کنید، احتمالاً در اوایل راه احساس تنهایی خواهید کرد؛ اما پس از اینکه با افرادی که زندگی شان را تغییر داده اند، صحبت کنید متوجه خواهید شد که تنها نیستید. دبی تراویس با شنیدن داستان زندگی اینگونه آدم ها انگیزه گرفته است. با عده ای از آن ها تماس تلفنی داشته، با بعضی هایشان برای صرف قهوه به کافه های محلی رفته و با چند نفرشان ایمیل رد و بدل کرده است. تمام آن ها ابتدا دست به کار شده و عمل کرده اند و بعد با صداقت حرف زده اند. داستان عده ای از افرادی که زندگی شان را تغییر داده اند، بسیار ساده و داستان بعضی هایشان فوق العاده بوده اما فصل جدید همه شان شامل شجاعت و استقامت است. هرکدام شخصیتی متفاوت داشته؛ اما همه به این نتیجه رسیده اند که باید از منطقۀ امنشان خارج شوند و رؤیاهایشان را دنبال کنند.

شاید این کتاب را بی هوا و بدون تصمیم قبلی خریده باشید یا اینکه ندایی از درونتان به شما گفته باشد که آن را انتخاب کنید. شاید این کتاب را به این دلیل خوانده اید که می دانید حتی یک روز دیگر را هم نمی توانید تکراری و مثل سابق سپری کنید.

اگر فکرتان درگیر موارد زیر شده است یعنی وقت آن رسیده که فصل بعدی زندگی تان را طراحی کنید:

• شغلم کسل کننده شده و هیچ پیشرفتی در آن نمی کنم. وقت آن رسیده که ورق را برگردانم و کتاب زندگی ام را ورق بزنم.
• من در حرفه ام موفق بوده ام و همه چیز را در این زمینه یاد گرفته ام و چیز تازه ای برای تجربه کردن در آن وجود ندارد. وقت آن رسیده که کتاب زندگی ام را ورق بزنم.
• بازنشستگی کسل کننده است. هنوز حداقل سی سال دیگر از عمرم باقی مانده و این زمان زیادی برای کسل بودن است. وقت آن رسیده که کتاب زندگی ام را ورق بزنم.
• من از بیماری جان سالم به در بردم و بعد از آن میل و رغبت بیشتری به زندگی پیدا کرده ام و دوست دارم تغییری اساسی در آن ایجاد کنم. وقت آن رسیده که کتاب زندگی ام را ورق بزنم.
• وقتی در حال تشکیل خانواده بودم، زندگی هدفمندی داشتم. حالا فرزندانم خانه را ترک کرده اند. باید جای خالی شان را پر کنم و خودم را سرگرم نگه دارم. وقت آن رسیده که کتاب زندگی ام را ورق بزنم.

کتاب فصل بعدی زندگی ات را طراحی کن برای چه کسانی مناسب است؟

تمام کسانی که قصد دارند تغییری بزرگ در زندگی خود ایجاد کنند می توانند از این کتاب استفاده کنند. به خاطر داشته باشید که شما تنها کسی نیستید که دلتان می خواهد تغییر کنید لذا باید از روزمرگی زندگی امروزتان عبور کنید. دنیا منتظر درخشش شماست.

هنرستان کمال دانش در رشته کامپیوتر و رشته حسابداری با بهترین کادر تدریس هر ساله رتبه قابل قبولی در کنکور را دارد.

در بخشی از کتاب فصل بعدی زندگی ات را طراحی کن می خوانیم:

این رؤیا را در قلب و ذهنم نگه داشتم، هرگز درباره اش با کسی صحبت نکردم. سال های زیادی برای داشتن چنین رؤیایی، آن هم بعد از خواندن یک کتاب، به خودم خندیدم و گفتم چقدر احمقی که فکر کردی با خواندن یک کتاب، همه چیز را دربارۀ ایتالیا یاد گرفته ای و سپس، برای فیلم برداری قسمت هایی از برنامۀ تلویزیونی ام به آن جا سفر کردیم.

مثل خیلی از آدم های دیگر، من هم مسحور زیبایی ساختمان های تاریخی، روستاهای کره ای رنگ روی تپه و مناطق حومۀ شهر شدم. تازه فهمیدم چرا شاعران و نویسندگان همیشه به این سمت کشیده می شوند؛ زیبایی این کشور روح آدم را بی وقفه تازه می کند. نور و ترکیب بوهای مست کننده، صداها و مزه ها حتی از برترین خیالات هم زیباتر است و آدم را تسخیر می کند. وقتی برای اولین بار ایتالیا را دیدم، فهمیدم که سریال ها و فیلم ها اصلاً نتوانسته اند زیبایی اینجا را آن طور که باید، نشان دهند.

البته هانس هم در این سفر همراهم بود. او کارگردان برنامه بود. یک روز عصر وقتی اعضای پشت صحنه برای گشت و گذار رفتند، فرصت کردیم با هم تنها باشیم. یک روز بهاری و هوا آفتابی و مطبوع بود. در حالی که تی شرت به تن داشتیم، در میدان عمومیِ یک شهر قرون وسطایی در ولترا نشسته بودیم. خدمتکار با تعجب به دست های برهنۀ ما نگاه می کرد؛ چون ایتالیایی ها معمولاً در آن وقت از سال ژاکت تنشان می کنند. وقتی به او گفتیم که در کشور زیبایش در حال فیلم برداری هستیم خوشحال شد و ما را تنها گذاشت.

در سکوت نشسته بودیم و دنیای اطرافمان را تماشا می کردیم. مردان مسن همه سرحال و شاداب کنار هم نشسته بودند و باهم صحبت می کردند و نوجوانان چنان آهسته و باآرامش در اطرافمان قدم می زدند که انگار در یک فیلم سیاه وسفید دهۀ شصت حضور داشتیم.

منبع: کتابراه