معرفی مشاهیر ایران زمین، خواجه شمس‌الدین محمد شیرازی متخلص به "حافظ"، غزلسرای بزرگ و از خداوندان شعر و ادب پارسی است. وی حدود سال ۷۲۶ هجری قمری در شیراز متولد شد. علوم و فنون را در محفل درس استادان زمان فراگرفت و در علوم ادبی عصر پایه‌ای رفیع یافت. خاصه در علوم فقهی و الهی تأمل بسیار کرد و قرآن را با چهارده روایت مختلف از بر داشت. "گوته" دانشمند بزرگ و شاعر و سخنور مشهور آلمانی دیوان شرقی خود را به نام او و با کسب الهام از افکار وی تدوین کرد. دیوان اشعار او شامل غزلیات، چند قصیده، چند مثنوی، قطعات و رباعیات است. وی به سال ۷۹۲ هجری قمری در شیراز درگذشت. آرامگاه او در حافظیهٔ شیراز زیارتگاه صاحبنظران و عاشقان شعر و ادب پارسی است.

در این مجموعه آثار حافظ شامل غزلیات، قصائد، قطعات، مثنویات و رباعیات به شرح زیر گردآوری شده است:

غزلیات

مثنوی (الا ای آهوی وحشی ...)

ساقی نامه (مثنوی)

قطعات

رباعیات

قصاید

فهرست برخی اشعار دیگر منتسب به حافظ -که در تصحیح قزوینی/غنی نیامده‌اند- در این صفحه جمع‌آوری شده است:

اشعار منتسب

دیگر صفحات مربوط به حافظ در این پایگاه:

اوزان دیوان حافظ

استقبالهای حافظ از سعدی

استقبالهای حافظ از سلمان ساوجی

استقبالهای حافظ از خواجوی کرمانی

استقبالهای حافظ از اوحدی

استقبالهای ابن حسام از حافظ

مقبره حضرت حافظ واقع در شهر شیراز استان فارس

منبع: گنجور