درون ما انسان ها کودکی زیست می کند که در هر جایگاه و یا سن و سالی که باشیم به عشق، اعتماد، محبت و پذیرش ما نیازمند است.

به گزارش راوی امروز،اگر مرد باشید کودک درون شما پسر بچه است و اگر زن باشید کودک درونتان دختر کوچکی است که اگر تا کنون او را نادیده گرفته اید به کمک و توجه شما نیاز دارد.

قابل توجه اولیای هنرجویان هنرستان رشته کامپیوتر و هنرجویان هنرستان رشته حسابداری با مقاله (کودک درون خود را بهتر بشناسید​​) با شما هستیم.

کودک درون درست مانند کودکان است با همان رفتارها، باورها و عادات. کمی فکر کنید، در دوران کودکی زمانی که کار اشتباهی انجام می دادیم بسیار ناراحت می شدیم و زمانی که کاری را به خوبی و درستی انجام می دادیم خوشحال می شدیم که والدینمان ما را تشویق می کردند و بیشتر دوستمان داشتند. همزمان با بزرگ شدن، ما این باورها را نیز در خود حفظ می کنیم و زمانی که کاری را نمی توانیم به خوبی انجام دهیم و یا اشتباهی مرتکب می شویم خودمان را سرزنش می کنیم. درست مانند کودک درون، هر کدام از ما یک والد نیز در وجودمان داریم که مانند والدینمان مدام رفتارهایمان را کنترل کرده و زمانی که اشتباهی مرتکب می شویم ما را سرزنش می کند. والد درون دائما به کودک درون می گوید چه کاری انجام دهد و چه کاری انجام ندهد.

کار کردن روی کودک درون موجب می شود بتوانیم به خودمان کمک کنیم تا دردها و آسیب های روحی که از گذشته تا کنون تجربه کرده ایم را به گونه ای تغییر دهیم که دیگر ما را آزار ندهند، به علاوه با زنده و شاداب کردن کودک درون می توانیم زندگی به مراتب بهتر و شادتری را تجربه کنیم. بنابراین برای اینکه زندگی بهتری داشته باشیم باید با کودک درونمان ارتباط برقرار کنیم و تمام جنبه های شخصیت خود را بپذیریم. باید به همان بخش از وجودمان که کارهای احمقانه می کند و موجب خنده دیگران می شود، می ترسد، گاهی نادان می شود و کارهای ابلهانه انجام می دهد و گاه بسیار محبوب و دوست داشتنی می شود، احترام بگذاریم و او را دوست داشته باشیم.

مبحث کودک درون سال های متمادی در غرب مطرح بود و هدف اصلی پرداختن به این مقوله مهم و اساسی روان شناسی کمک به برطرف کردن مشکلات روحی و فردی بزرگسالان بود. برقراری ارتباط با کودک درون مهم ترین قدم در رشد شخصیت و حل مشکلات روان شناسی است به علاوه برای سلامت روانی و روحی بزرگسالان نیز بسیار ضروری است. برای رسیدن به سلامت روانی باید کودک درونمان را شفا دهیم و ناراحتی ها و مشکلات او را برطرف کنیم بعد از این کار می بینیم که ناخودآگاه بسیاری از مشکلات روحی ما برطرف شده اند.

کودک درون در روان شناسی بخشی از شخصیت بزرگسال است که به رفتارها، خاطرات، احساسات، عادات، نگرش ها و الگوهای فکری باز می گردد. کودک درون شخصیت مستقلی است با نیازها، آرزوها و اهداف خاص خودش، بنابراین مستقل عمل می کند و گاهی در برخی از جنبه های شخصیتی بزرگسالان ناگهان نمود پیدا می کند و خودش را نشان می دهد. کودک درون بخش های مختلفی دارد، گاهی بازیگوش است، گاهی لوس، گاهی ناامید و گاه ترسو. در ادامه مطلب چند نمونه کودک درون را به شما معرفی می کنیم، می توانید به خودتان دقت کنید و ببینید کودک درون شما بیشتر کدام یک از حالات زیر را دارد:

کودک متروک و منزوی
این کودک احساس تنهایی، عدم امنیت و ناخواستنی بودن می کند. او همواره در جست و جوی توجه و امنیت است و از حضور در جمع بزرگسالان واهمه دارد.

این کودک افسرده و تنها است، خود را از دیگران کنار می کشد. در دوران کودکی خیلی تجربه دوست داشته شدن ندارد، به همین دلیل نمی داند زمانی که فردی را دوست دارد چگونه باید عشق و محبتش را به او ابراز کند، این فرد معتقد است که ارزش دوست داشتن ندارد. معمولا والدینی که بیش از حد گرفتار و پرمشغله هستند یا از هم جدا شده اند مهم ترین دلیل ایجاد این کودک در شخصیت افراد هستند. به همین دلیل فرد احساس می کند خیلی خواستنی نیست و دائما با خودش می جنگد تا محدود ه های ممنوع و مجاز رفتاری را دریابد و برای دیگران محبوب تر باشد.

کودک منزوی استاد ایجاد احساس گناه است. معمولا با منزوی شدن، قهر کردن، کم محلی و یا سکوت کردن می خواهد به دیگران احساس عذاب وجدان بدهد و در نتیجه از آنها توجه و حمایت بیشتری طلب کند.

هنرستان کمال دانش در رشته کامپیوتر و رشته حسابداری با بهترین کادر تدریس هر ساله رتبه قابل قبولی در کنکور را دارد.

کودک بازیگوش
فراموش کار، خلاق و سالم است و می داند چگونه باید شاد و خوشحال باشد. این فرد معمولا احساس گناه و عذاب وجدان نمی کند و کمتر افسرده و نگران می شود.

کودک ترسو و مطیع
معمولا بسیار سازگار است و نمی تواند به راحتی نه بگوید. بزرگ ترین ترس او ترس از طرد شدن است. او همیشه مضطرب و نگران است و نیاز دارد که تایید و تصدیق دیگران را بشنود، تشویق کردن بر او بسیار تاثیر می گذارد. او دائم می خواهد به همه ثابت کند که خوب است و تنها زمانی احساس مثبتی به خود دارد که دیگران را راضی نگه داشته باشد. این فرد معمولا در دوران کودکی بیش از حد مورد انتقاد و سرزنش های والدینش قرار گرفته است.

کودک خود کم بین
در کودکی با این فرد به گونه ای برخورد شده که انگار اصلا وجود نداشته و حتی دیده نمی شده است. در بزرگسالی نیز خود باوری و حفظ ارزش برای خود در این افراد دیده نمی شود، چنین فردی نیاز دارد که دائما مورد توجه دیگران قرار گیرد و اطرافیانش مدام به او ابراز عشق و محبت کنند. تایید شدن و دوست داشته شدن به این فرد احساس امنیت و آرامش می دهد.

کودک درون پرخاشگر
کودک پرخاشگر با رفتارهای ضدمحیطی میل به غلبه بر دیگران دارد. او می خواهد با پرخاشگری محیط را کنترل کند. معمولا افرادی که در کودکی پرخاشگری می کرده اند و والدین به این رفتار آنها پاسخ مثبت می داده اند وقتی بزرگ می شوند نیز می خواهند با پرخاشگری به خواسته خود برسند.

اما چگونه می توانید کودک درونتان را پیدا کنید؟
کودک درون همان بخش از وجود شما است که دوست دارد بازی کند، بدود، آواز بخواند، زیر آفتاب بخوابد، با سروصدا یا با دست غذا بخورد و با صدای بلند بخندد، او می خواهد ناشناخته ها را بشناسد و خلاقیت خود را بی ترس و واهمه بیرون بریزد. درواقع کودک درون همان بخش از وجود شما است که می خواهد باشد و کودکی کند. همه افراد کودک درون دارند اما برخی از بزرگسالان او را در خود خفه کرده اند و اجازه نمی دهند خودش را نشان دهد. اگر می خواهید کودک درونتان را زنده و شاداب نگه دارید بخندید، بازی کنید، آزاد و راحت بخوابید، آن گونه که دوست دارید غذا بخورید و خلاصه اینکه هرگاه ممکن بود مانند یک کودک زندگی کنید. کودک درون شما دوست دارد با شما در ارتباط باشد و مدام شما را صدا می زند، اما تنها تعداد کمی از افراد صدای او را می شنوند و کاری که می خواهد را انجام می دهند.

برای برقراری ارتباط با کودک درون می توانید از این روش ها کمک بگیرید:
1.قبل از هر کاری به فضای امن و آرامی بروید تا آرامش بگیرید.
چشم هایتان را ببندید و کودکی3 تا 8 ساله را تصور کنید. کودکی که در ذهنتان می بینید کودک درون شما است که می خواهید از این به بعد به او توجه کنید و همواره در کنارش باشید. کودکی که می بینید چگونه است؟ شاد و بازیگوش است یا غمگین و افسرده؟ اگر کودک درونتان شاد و سرحال است خوشحال باشید چون شما او را سرکوب نکرده اید و به او اجازه زندگی کردن داده اید اما اگر غمگین و افسرده است باید علت ناراحتی اش را دریابید. یکی از ویژگی های بزرگسالان سرکوب کردن و تذکر دادن است، شاید شما آنقدر کودک درونتان را سرکوب کرده اید که موجب افسردگی و ناراحتی او شده اید. فردی که کودک درونش سرکوب شده باشد نمی تواند شادی کند، خوش باشد، آرامش داشته باشد و در کل نمی تواند زندگی کند.

2.آزادانه ابراز وجود کنید.
کودک هرگز احساساتش را مخفی نمی کند، او هرگز خودش را سرکوب نمی کند. اگر کسی را دوست داشته باشد به او می گوید و عشقش را ابراز می کند. اگر چیزی به نظرتان زیبا و دوست داشتنی آمد حستان را بیان کنید و اجازه دهید لذت ناشی از آن تمام وجودتان را فرا گیرد، بگذارید اشک شوق از چشمانتان سرازیر شود. هرگاه دوست داشتید با صدای بلند آواز بخوانید، بدوید و بلند بخندید، به هیچ چیز دیگری فکر نکنید فقط آنگونه که دوست دارید زندگی کنید. این همان کاری است که کودکان می کنند، آنها موانع را نمی شناسند، از کسی انتظار و توقعی ندارند و بی قید و شرط دیگران را دوست دارند.

3.به کودک درونتان افتخار کنید. 
اگرچه کودک درون شما کودک نامیده می شود اما او فراتر از یک کودک است. هوشمندی و ذکاوت او فراتر از چیزی است که تصور می کنید، او نگران مسائلی که خارج از کنترل ما هستند نمی شود، پس فقط به او اجازه دهید آنگونه که دوست دارد زندگی کند و با او با عشق، احترام و محبت رفتار کنید. حتما برای بازی کردن یا کار دیگری که شما را شاد می کند وقت بگذارید، اگر دوست دارید یوگا کار کنید، سفر بروید، مدیتیشن کنید یا هر کار دیگری که یک کودک سالم و بازیگوش دوست دارد انجام دهد.

منبع: راوین